ในขณะที่ชีวิตส่วนใหญ่บนโลกใบนี้ เกิดมาแม้จะไม่ได้ร่ำรวยมีเงินทองมากมาย แต่ก็สามารถใช้ชีวิตขั้นพื้นฐานได้อย่างพอเพียง
แต่รู้หรือไม่ว่าในขณะเดียวกัน ยังมีอีกหลายชีวิตบนโลกใบนี้ ที่คนเหล่านั้นไม่สามารถเลือกแผ่นดินที่เกิดได้
ในขณะที่เรายังกล่าวโทษคนมากมายกับชีวิตที่ไม่ได้ดั่งใจ
แต่ในขณะเดียวกัน อีกหลายชีวิตบนโลกใบนี้ ไม่รู้แม้แต่จะกล่าวโทษ “ใคร” หรือ “อะไร”ดี
เมื่อสงคราม ภัยพิบัติธรรมชาติ และปัจจัยอื่นๆ บีบบังคับให้คนต้องหนีออกจากแผ่นดินเกิดที่แท้จริงแล้ว ควรจะเป็นหลักให้กับชีวิตเพราะ ตั้งแต่ลืมตาดูโลกขึ้นมา ประเทศที่มีแต่สงคราม ความรุนแรง ครอบครัวอาจถูกฆ่า พวกเขากลายเป็นเด็กกำพร้า กลายเป็นคนไร้บ้าน ไม่มีสิทธิเลือกอาหารที่จะกิน ไม่มีโอกาสในการใช้ชีวิตแม้แต่ขั้นพื้นฐานที่พอเพียง … ไม่มีแม้แต่อนาคต
จึงทำให้เกิดคนเหล่านี้ที่เรียกว่า ผู้อพยพลี้ภัย Refugee อ้างอิงจากสถิติขององค์การสหประชาชาติ หรือ UN มีประชาชนที่กลายเป็นผู้อพยพลี้ภัยถึง79.5 ล้านคน
ใกล้เคียงจำนวนประชากรไทยทั้งประเทศ
79.5 ล้านคน ไม่ใช่ตัวเลขที่น้อย และบ่งบอกอะไรบางอย่างอย่างมีนัยยสำคัญ โดยผู้อพยพส่วนใหญ่มาจากประเทศเหล่านี้ตามลำดับ
- Syrian Arab Republic (6.7 million)
- Afghanistan (2.7 million)
- South Sudan (2.3 million)
- Myanmar (1.1 million)
- Somalia (0.9 million)
และในจำนวนผู้อพยพทั้งหมด เป็นเด็กถึง 40 % นับเป็นตัวเลขที่น่าเศร้าใจนัก
ลองนึกภาพดู ในช่วงชีวิตวัยเด็กที่ควรเป็นวัยของการเริ่มต้นสิ่งต่างๆ การให้การศึกษา สุขภาพชีวิตและอนามัยขั้นพื้นฐานที่เหมาะสม แต่เด็กในประเทศที่ประสบปัญหาเหล่านี้ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นภัยจากสงครามเป็นหลัก พวกเขาจำต้องหลบลี้หนีภัยไปยังประเทศเพื่อนบ้าน เพียงเพื่อขอความปลอดภัยและการได้รับการความจำเป็นพื้นฐานที่มนุษย์พึงได้รับอย่างเพียงพอ ก็เท่านั้น
ผู้ลี้ภัยบางคนอาจจะต้องเดินทางโดยเท้าเป็นระยะทางหลายๆร้อยกิโล เพื่อไปยังสถานที่ที่ปลอดภัย และหลายคนอาจจะไม่โชคดีได้ไปถึงจุดหมายที่ต้องการ
เราคนไทยโชคดีแค่ไหน ที่ได้เกิดมาบนพื้นแผ่นดินไทย ที่แม้อาจจะไม่ได้สมบูรณ์พร้อมในทุกด้าน แต่ก็ยังนับว่าดีกว่าอีกหลายมุมของโลกใบนี้นัก
ในขณะที่เราบ่นเรื่องไม่มีเสื้อผ้าสวยๆใส่
แต่อีกมุมหนึ่งของโลก ยังมีคนที่ไม่มีแต่เสื้อผ้าใหม่ได้เปลี่ยน
ในขณะที่เราบ่นอยากกินนั่นนี่และเมื่อได้กินก็เหลือทิ้งเหลือขว้างบ้าง
แต่อีกมุมหนึ่งของโลก ยังมีคนที่ไม่มีแม้แต่อาหารให้เลือกกิน
ในขณะที่เราไม่พอใจกับบ้านเล็กๆ ห้องเช่าธรรมดาๆ
แต่อีกมุมหนึ่งของโลก ยังมีคนที่ไม่มีแม้แต่บ้านจริงๆ ต้องอาศัยหลับนอนในเต้นท์
ในขณะที่เราไม่พอใจกับประเทศที่ระบบคมนาคมไม่พัฒนา
แต่อีกมุมหนึ่งของโลก ยังมีคนที่ต้องใช้เท้าเดินเป็นร้อยเป็นพันกิโล ไม่มีสิทธิได้นั่งรถ
ในขณะที่เรากำลังไม่พอใจหลายๆอย่างในชีวิต ที่มันไม่ได้ดั่งใจเรา
ไม่พอใจผู้คนในประเทศ หรือไม่พอใจอะไรก็ตามแต่ในชีวิต
แต่อีกมุมหนึ่งของโลก ยังมีคนที่ขอแค่ปัจจัยพื้นฐานในการดำรงชีวิต และขอแค่โอกาสในการมีชีวิตรอด
ขอให้คิดสักนิดว่า … จริงๆแล้ว เราเกิดมาโชคดีกว่าอีกหลายๆคนในโลกนี้แค่ไหน
เพราะคนเหล่านั้น แม้เกิดมาก็เหมือนไม่ได้มีสิทธิในการเลือกชีวิตของตนเอง
Reference:
Leave a Reply