เวลา… สิ่งที่ไม่อาจเรียกร้องให้ย้อนคืนมาได้
เคยไหม… ที่เราเคยนึกเสียใจที่ปล่อยให้เวลาผ่านไป และสุดท้ายได้แต่นึกเสียดายกับที่ ‘ทำ’ หรือ ‘ไม่ได้ทำ’
สมัยเรียน เป็นช่วงเวลาที่สนุกและความสุขช่วงหนึ่งของชีวิตหลายๆคน
จนถึงเวลาที่จบการศึกษา ไม่ว่าเพื่อนที่เราเคยสนิทตัวติดกันแค่ไหน
… สุดท้ายก็ถึงเวลาที่แต่ละคนจะแยกย้ายกันออกไปเผชิญโลก และรับผิดชอบหน้าที่ๆแตกต่างกันออกไป
… จะกล่าวโทษกาลเวลาก็ดี หรือภาระหน้าที่ของแต่ละคนก็ดี
อย่างค่อยทีละนิดๆ … โอกาสรวมตัวกับกลุ่มเพื่อนสนิท ก็ค่อยๆลดลงเรื่อยๆโดยที่เราเองก็อาจไม่รู้ตัว
เช่นเดียวกัน ‘เวลา’ ที่จะพบปะพูดคุย หรือแม้แต่ไลน์หาถามไถ่เรื่องชีวิต ความเป็นไปของแต่ละคน… ก็น้อยจนแทบจะนับครั้งได้
เราอาจจะบอกตัวเองในใจว่า
‘เดี๋ยวก็ได้เจอกันแหละ’
‘เออ… เดี๋ยวค่อยคุย’ ก็ได้
แต่บางครั้งในชีวิตที่อาจจะไม่บ่อยนัก
‘โอกาสเหล่านั้น’ กลับไม่ได้ ‘ให้โอกาสเรา’ เหมือนเช่นที่เราหวัง
บางทีชีวิตก็เหมือนเรื่องตลกที่แม้อยากขำแค่ไหน … ก็ขำไม่ออก
บางเรื่อง … เมื่อเวลาผ่านไปแล้ว ก็ผ่านไปเลย ไม่อาจย้อนคืนมาได้ ต่อให้อ้อนวอนแค่ไหนก็ตาม
‘ถ้าหาก…’
‘ถ้าตอนนั้น…’ คำเหล่านี้วนเวียนอยู่ในหัว ตลอดช่วงนี้
แต่… ต่อให้เฝ้าถามตัวเองสักกี่ครั้ง
“เวลาและโอกาส” ก็ได้พิสูจน์ให้ประจักษ์อีกครั้งว่า “เมื่อมันได้ผ่านไปแล้ว ก็ไม่อาจย้อนคืน”
แต่ก็เช่นกัน เราสามารถเรียนรู้จากทุกๆครั้ง ประสบการณ์ได้สอนเราว่า
‘แม้ไม่อาจหวนเรียกคืนเวลาและโอกาสที่ผ่านไปแล้วได้
แต่เราก็สามารถทำจากนี้ทุกๆวันให้ดีได้’ ไม่ใช่หรือ
บทความนี้ ขออุทิศให้กับเพื่อนผู้จากไปอย่างไม่มีวันกลับ
Leave a Reply