วิกฤตโคโรน่า สงครามโรคของมนุษยชาติ

ในวิกฤตโควิด เรามองเห็นอะไรในเทคโนโลยี

วิกฤตโควิดขณะนี้ทุกๆคนไม่ใช่แค่คนไทย แต่ทั่วทั้งโลก

คงรู้ซึ้งถึงคำว่า “วิกฤตในชีวิต”

ในช่วงชีวิตของผู้เฒ่าผู้แก่ ปู่ย่าตายายของเราที่อายุมากว่า 80 ปี

เคยผ่านวิกฤตชีวิต ในเหตุการณ์สมัยสงครามโลกครั้งที่ 1, 2 มา

ความหนักหนาสาหัสเหล่านั้น คนในรุ่นหลัง ไม่เคยได้ลิ้มรสชาติ

เราอาจจะเรียกวิกฤตโคโรน่า ครั้งนี้ว่า เป็นสงครามโรคของโลกก็ไม่ผิดนัก

เป็นครั้งแรกที่ทั่วทั้งโลกเหมือนหยุดนิ่ง ชะงักงัน

ถ้าไม่นับรวมคนรุ่นที่ผ่านเหตุการณ์สงครามโลกมา

ในช่วงชีวิตเรา ตั้งแต่ลืมตาดูโลกมา

เคยมีครั้งไหนที่เกือบทุกสายการบินพาณิชย์ เครื่องบินบนน่านต้องหยุดทำการบินทั่วทั้งโลก ต้องเหมือนตัดขาดกันชั่วขณะ

ผู้คนไม่น้อยในหลายๆประเทศ ต้องอยู่แต่ภายในบ้าน

ถ้าเป็นสมัยสงครามจับอาวุธสู้รบ การอยู่แต่ในบ้าน ก็เพื่อหลบกระสุนปืน หรือ ระเบิด

แต่เมื่อเป็นสงครามโรค เพื่อรักษาชีวิตเช่นเดียวกัน

มนุษย์ต้องกักตัวอยู่ในบ้าน เพื่อความปลอดภัย

แต่ในทุกวิกฤตจะเกิดโอกาส และ การเรียนรู้ใหม่ๆที่นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงเสมอ

เพราะอะไรผู้คนยังสามารถใช้ชีวิตได้ ในขณะที่เราต้องถูกกักกันอิสรภาพ ไม่สามารถคมนาคมไปมาหาสู่กันได้

คำตอบ คือ เพราะยุคนี้ เรามีเทคโนโลยี ที่เชื่อมโลกกันไว้

อาจจะเรียกว่า “เราเชื่อมโลกกันได้ โดยไม่จำเป็นต้องออกจากบ้าน”

ซึ่งจริงๆมันเกิดขึ้นมาตั้งแต่การเข้ามาของสมาร์ทโฟนแล้ว

แต่เพราะวิกฤตโควิดครั้งนี้ ทำให้เราหันมามองการเปลี่ยนแปลงนี้ได้ชัดเจนขึ้น

ทาง physical มนุษย์จำเป็นต้องมี social distancing เพื่อป้องกันการระบาดของโรค

แต่มนุษย์ ยังเป็นสัตว์สังคม ที่ต้องการการปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน

ออนไลน์ต่างๆยิ่งเข้ามาอิทธิพล และจะมากยิ่งๆขึ้นไป โดยที่เราจะสังเกตได้หรือไม่ด้วยซ้ำ

ผลจากโคโรน่าครั้งนี้ เราจะได้เห็นการเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยีอีกมาก

ที่จะเข้ามาเพื่อช่วยมนุษย์ให้ดำรงอยู่ในสถานการณ์วิกฤต และต่อยอดแบบก้าวกระโดดหลังจากการระบาดจบลง